Foto Diana Kors
Vroeger was een week van sneeuw, vorst en ijs de normaalste zaak van de wereld. Maar tegenwoordig raken we dan al snel in paniek. Dan kondigt de ANWB code rood af en decimeert NS de dienstregeling. En we kwamen al bijna de deur niet meer uit vanwege de lockdown…
Ik vond het wel best. Streng winterweer heeft iets geruststellends – alsof de opwarming van de aarde minder snel gaat dan we moeten vrezen. Als je met (en het ritme van) de natuur leeft, dan maak je je niet zo snel druk. De natuur is veerkrachtig en bovendien: in februari staat de natuur normaal gesproken altijd grotendeels stil. Dus waarom jezelf druk maken?
Door de vorst liep de bouw van onze drie nieuwe gebouwtjes wat vertraging op, maar ook dat liet me koud. Anderen maakten zich beduidend meer zorgen. Sommige bezoekers vroegen me: ‘Ligt de bouw nog wel op schema?’ ‘Ja hoor’, zei ik dan vaak. Maar de waarheid is: we hebben helemaal geen schema. We werken op de natuurbegraafplaats al vijf jaar zonder gebouw. Indien nodig schuilen we in onze pipowagen – als u wel eens op ons terrein bent geweest, weet u vast wat ik bedoel. Dus als de gebouwen wat later klaar zijn dan gehoopt, dan is dat maar zo.
Laatst kwam de aannemer met een leuke boodschap: ‘Joyce, we hebben nog geld over. Wil je dat we dat in aanvullende wensen steken, of boek ik het bedrag terug naar jou?’ Toen ik dit verhaal vertelde aan enkele bezoekers keken ze me met grote ogen aan. Kennelijk denken mensen dat als een aannemer geld overhoudt hij dat in zijn eigen zak steekt. Meevallertje, zoals je ook wel eens een tegenvaller hebt.
Mijn aannemer in ieder geval niet. Hij speelt open kaart. We zijn met elkaar in zee gegaan op basis van vertrouwen en zonder een bestek. Geeft dat geen onzekerheid? Ja, in zekere zin wel. Daardoor heeft dit project wel iets weg van een ontdekkingsreis. Maar het biedt ook flexibiliteit. Tijdens de bouw bekijken we wat we tegenkomen, hoe we dat oplossen en wat voor gevolgen dat heeft voor het budget. Daarbij laat ik me graag door hem adviseren. Hij heeft veel ervaring met (duurzame) houtbouw; ik zou dom zijn als ik daar geen gebruik van zou maken. Ik gaf hem de ruimte, wat resulteerde in nuttige adviezen met betrekking tot de constructie en de gebruikte materialen.
Onze natuurbegraafplaats staat in het teken van vergaan en weer opstaan; de oneindige cirkel van het leven. Dat zie je straks, letterlijk, terug in onze gebouwen. Die zijn aan de buitenkant ‘bekleed’ met larikshout, afkomstig van De Utrecht. Deze bomen legden het loodje tijdens de voorjaarsstorm van vorig jaar. Ze zijn gezaagd en geschaafd door Houthandel Van Dal, net als wij gevestigd op Landgoed De Utrecht, en gemonteerd door timmerman Hans Wouters uit Hooge Mierde. Duurzaam bouwen met mensen uit de omgeving: ik heb er alle vertrouwen in.