door Joyce Sengers
We leven in een verwarrende tijd, die ons met de neus op de feiten drukt: ons leven is kwetsbaar. Hoe vul je je dagen als je dagelijkse ritme volledig verstoord is? Dat verschilt. Er schijnt een run te zijn op boeken en bordspellen. Netflix is ook populair. Verder trekt de natuur. Veel mensen maken van de nood een deugd en nemen de tuin onder handen. Ook de natuur wat van huis mag zich momenteel verheugen in een warme belangstelling.
Dat merken we ook hier op Natuurbegraafplaats De Utrecht. Er zijn veel meer bezoekers dan anders. Logisch, want mensen hebben meer tijd, de temperaturen stijgen, de zon laat zich wat vaker zien en de natuur komt weer tot leven. Thuis dringt zich de narigheid aan je op via krant, tv en pc, maar buiten glijdt dat allemaal van je af.
Ik kan een bezoek van harte aanbevelen. Bent u – net zoals de vogels – vroeg uit de veren? Haast u zich dan naar ons landgoed. ’s Ochtends roffelen de spechten er namelijk flink op los. Met hun snavel hakken ze een hol in de bomen, bij voorkeur berken. Over een paar weken zullen daar hun eieren uitkomen.
Zelf maak ik ook tijd voor een ochtendwandeling. Ik ervaar opnieuw hoe lekker het is om in alle rust over het terrein te dwalen. Een poosje terug was alles nog grauw, maar intussen toont de natuur steeds meer van zijn kleurenpracht. Ik zag bijvoorbeeld geelbloeiend klein hoefblad, roze ooievaarsbek, primula, het zuivere wit van de bloeiende sleedoorn en natuurlijk wilgenkatjes. Het gezoem van de eerste hommels en de gratie van een citroenvlinder maken me blij. Het lijkt wel of de prille lentezon daardoor nog wat warmer aanvoelt.
Het waterpeil van het ven is dankzij het natte voorjaar flink gestegen. Bij windstil weer weerspiegelt het oppervlak de bomen, die even verderop staan, haarscherp. Ik geniet ervan, zittend op een steen in ons natuurtheater. Ik maak een praatje – op gepaste afstand uiteraard – met Paula. Het is de verjaardag van haar man. Ze versiert zijn graf met verse tulpen, een moment van dichtbij op deze bijzondere dag. Bij alle narigheid en onzekerheid brengt deze periode ons ook goede dingen. Oprechte aandacht voor elkaar. Mededogen, zorg en compassie.
Twee dingen staan voor mij vast. Ten eerste: dat we straks intens zullen genieten van kleine dingen die zo vanzelfsprekend waren: een hand, een kus, een bezoek aan een winkel of een verjaardagsfeestje. Ten tweede: de helende kracht van de natuur. Die blijft, wat er ook in de wereld gebeurt.