Als je bijna dagelijks te vinden bent op een natuurbegraafplaats, wordt de dood zoiets als een oude bekende. Je schrikt niet meer zo snel van een droevig verhaal of van een overlijden. Dat hoort bij het vak. Misschien bouw je wel een beetje immuniteit op als je dagelijks wordt geconfronteerd met de dood.
Toch kwam de dood van Harry Breviers hard aan bij mij en mijn collega’s. Harry was de rentmeester van Landgoed De Utrecht. Ik leerde hem kennen toen ik op zoek was naar een geschikte plek om een natuurbegraafplaats te beginnen. Onze eerste kennismaking duurde meteen een paar uur. Aan het eind van het gesprek kreeg ik Harry’s zegen. Hij zei: ‘‘Die natuurbegraafplaats moesten we hier maar eens gaan doen.’ De rest is geschiedenis.
Harry was een ‘fijne mens’. Bijzonder omdat hij zo gewoon was, zonder poespas. Hij bezat het vermogen om de talenten in mensen te zien. Hij sprak hun kracht aan en liet hen stralen. Als geen ander was hij begaan met de aarde, die we volgens hem niet gekregen hadden van onze ouders, maar te leen hadden van onze kinderen.
Harry kreeg een indrukwekkend afscheid. Hij lag opgebaard in zijn Brandtoren en werd vanaf daar met paard en wagen, in een kist die was gemaakt door onze vrijwilligersgroep De Spechten, door zijn familie naar het natuurtheater op de natuurbegraafplaats gebracht.
Harry kende het gebied uiteraard op zijn duimpje en had zijn plek zorgvuldig gekozen: de heide. Daar zie je hoe de jaargetijden aan ons voorbijtrekken en heb je uitzicht, zoals Harry uitzicht had over het landgoed vanaf zijn Flaes-toren. Harry is naar het licht en koos ook een lichte plek. De heide is immers de plek waar het daglicht als eerste binnentreedt en waar het licht als laatste de begraafplaats verlaat.
De muziek was prachtig en uit alle mooie woorden bleek: Harry zorgde voor verbinding. Dankzij Harry is rond onze natuurbegraafplaats een kleine gemeenschap ontstaan van mensen die zich bekommeren om elkaar en om De Utrecht. Het landgoed is een pleisterplaats geworden voor wandelaars en mensen die genieten van de natuur, en een trefpunt waar mensen elkaar ontmoeten, steunen en troost vinden, bij elkaar en in de natuur.
Jaren voordat het rijksbeleid veranderde zag Harry al in dat we veel zorgzamer met de aarde moeten omgaan en vond dat we in feite allemaal rentmeesters zijn. Hij vond het onze plicht de aarde in goede orde door te geven. Dát is het gedachtengoed van Harry en dat gedachtengoed blijven we op De Utrecht in de praktijk brengen. Harry leeft voort in ons werk en in onze natuur.